Redemptorystowski Portal Kaznodziejski

Home
Redemptorystowski Portal Kaznodziejski

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski to ewangelizacyjna inicjatywa Redemptorystów z Prowincji Warszawskiej.

Redemptoryści polscy kontynuują w obecnym roku znany i ceniony projekt „Homilie na każdy dzień Adwentu”. Krótkie rozważania słowa Bożego zaczęły się już ukazywać na Portalu Kaznodziejskim Redemptorystów: www.slowo.redemptor.pl. Przygotowują je Redemptoryści pracujący we Wspólnotach zarówno Polskich jak i zagranicznych, zaangażowani w różne rodzaje posługi apostolskiej. Warto przy tej okazji poinfo

rmować, że Portal Kaznodziejski Redemptorystów od kilku miesięcy funkcjonuje w nowej odsłonie. Jest on też dostępny w aplikacjach mobilnych na tablety i smartfony. Od zeszłego tygodnia istnieje również fanpage portalu na FB. Wspomniane przedsięwzięcia są odpowiedzią na zachętę papieża Franciszka, by wszyscy wierzący „byli żywymi narzędziami rozpowszechniania słowa”. Wpisują się też w realizację nowego programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce „Idźcie i głoście…”, w ramach którego Redemptoryści oprócz tradycyjnych Misji i Rekolekcji Parafialnych, chcą również poprzez internet kontynuować formację ludzkiego serca. Na Portalu Kaznodziejskim Redemptorystów znajdują się także homilie na niedziele i święta, kazania obrzędowe oraz ciekawe materiały do osobistego wykorzystania zamieszczone w dziale czytelnia. Ponadto publikowane są cykle rozważań na nabożeństwo Nowenny Nieustannej do Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz kazania o świętych i błogosławionych redemptorystach. Zapraszamy do korzystania z tych materiałów wszystkich, którzy na różne sposoby medytują i głoszą słowo Boże. Rozważania te mogą też być pomocne dla każdego, kto pragnie przygotować się do głębszego przeżywania liturgii słowa podczas Eucharystii oraz wykorzystać jego bogactwo w modlitwie i osobistych poszukiwaniach duchowych.

30/06/2025

XIV niedziela zwykła

Czternasta Niedziela zwykła
Niedziela, 6 lipca 2025 roku, XIV tydzień zwykły, Rok C, I

Jezus mówi uczniom: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10,2). A potem, po powrocie uczniów z misji, słyszymy ich radosne świadectwo: „Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają!” (Łk 10,17). Jezus odpowiada: „Nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się raczej z tego, że wasze imiona zapisane są w niebie” (Łk 10,20).

Drodzy Bracia i Siostry,
Dzisiejsza Ewangelia stawia przed nami trzy ważne prawdy, które dotyczą nie tylko apostołów sprzed dwóch tysięcy lat, ale także nas – ludzi XXI wieku. Bo choć czasy się zmieniły, misja Kościoła trwa niezmiennie: głosić Ewangelię i nieść pokój.

Po pierwsze, Jezus przypomina: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało” (Łk 10,2). To wezwanie jest aktualne również dziś. ...

Po drugie, Jezus posyła uczniów „po dwóch” (Łk 10,1). To znak, że misja nie jest indywidualną przygodą – to wspólnota, to wsparcie, to Kościół. ...

Po trzecie, i to najpiękniejsze: uczniowie wracają z misji uradowani – widzieli moc Bożą w działaniu (por. Łk 10,17). Ale Jezus kieruje ich uwagę jeszcze głębiej: „Nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się raczej z tego, że wasze imiona zapisane są w niebie” (Łk 10,20). ... (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na XIV niedziela zwykła (Niedziela, 06 lipca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Ryszarda Bożka CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22762/xiv-niedziela-zwykla.html

30/06/2025

Święto św. Tomasza, apostoła

Czwartek, 3 lipca 2025 roku, XIII tydzień zwykły, Rok C, I

Kiedy czytamy księgi historyczne Starego Testamentu, widzimy, że niczym refren przewija się w nich temat wierności jedynemu Bogu. Dlaczego więc tak ważne jest, byśmy wyznawali prawdziwą wiarę, a nie wierzyli w cokolwiek?

Bóg stworzył człowieka, aby żył z Nim w przyjaźni. Pragnął również, by człowiek był szczęśliwy. Nikt z nas przecież nie szuka cierpienia i niepowodzeń – każdy pragnie szczęścia. I szczęśliwe życie jest możliwe także tu, na ziemi. Można je jednak osiągnąć jedynie wtedy, gdy wyznajemy prawdziwą wiarę i według niej żyjemy. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że wiara jest jak instrukcja obsługi życia i człowieka. Dlatego właśnie Bóg pragnie, aby każdy człowiek Go poznał i w Niego uwierzył.

Stąd też Jezus Chrystus w Wieczerniku modlił się do Ojca tymi słowami: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17,3). Również tzw. nakaz misyjny, który Chrystus zostawił Apostołom przed swoim Wniebowstąpieniem, służy temu celowi: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,19–20).

Obchodzimy dziś święto św. Tomasza Apostoła, jednego z Dwunastu. Chyba najbardziej znana historia związana z jego osobą to ta, którą usłyszeliśmy przed chwilą w odczytanym fragmencie Ewangelii. Tomasz nie dowierzał w Zmartwychwstanie Chrystusa. Nie mieściło mu się w głowie, że Jezus – Ten, z którym chodził na co dzień, rozmawiał, jadł i odpoczywał – mógł powstać z martwych. Nie dowierzał zatem, że jest On Bogiem, że ma władzę nad życiem i śmiercią. Lecz gdy nasz Pan ukazał mu dowody swego zmartwychwstania, Tomasz wyznał: „Pan mój i Bóg mój” (J 20,28). To znaczy: teraz wierzę, że prawdziwie jesteś Bogiem. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Święto św. Tomasza, apostoła (Czwartek, 03 lipca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Patryka Reczka CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22761/swietego-tomasza-apostola-%E2%80%93-swieto.html

24/06/2025

Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła

Niedziela, 29 czerwca 2025 roku, XIII tydzień zwykły, Rok C, I

Radujmy się w Panu w uroczystość apostołów Piotra i Pawła, którzy własną krwią użyźnili Kościół, pili kielich Pański i stali się przyjaciółmi Boga. Te słowa to Antyfona na Wejście zaproponowana na dzisiejszą Uroczystość Świętych Piotra i Pawła. Ta krótka modlitwa stanowi niejako streszczenie życia tych dwóch wielkich świętych i świadków wiary.

Kościół pierwszych wieków nazywał obu „koryfeuszami”. Było to zapożyczenie z języka greckiego, oznaczające przywódcę chóru w starożytnym dramacie. Dziś moglibyśmy powiedzieć: „liderzy” – osoby, które prowadzą wspólnotę. Już od III wieku liturgia Kościoła jednoczyła tych dwóch przywódców, te dwie kolumny Kościoła, w jednej celebracji.

Co tak naprawdę możemy powiedzieć o tych dwóch świętych? Jakie znaczenie ma ich święto w Kościele i w naszym życiu duchowym?

Apostoł Piotr – prosty rybak z Galilei, człowiek impulsywny, czasem lękliwy, a jednak powołany przez Jezusa, by stać się skałą, na której Chrystus zbuduje swój Kościół (por. Mt 16,18). Był jednym z pierwszych świadków Zmartwychwstałego. Dzięki niemu wspólnota pierwotna zrozumiała, że Kościół ma być otwarty także dla pogan (por. Dz 10).

Apostoł Paweł – pochodzący z Tarsu gorliwy faryzeusz, zaciekły prześladowca chrześcijan, który został nawrócony i powołany przez samego Jezusa (por. Dz 9). Stał się największym misjonarzem, przemierzając tysiące kilometrów, by głosić Chrystusa narodom. Jego listy i działalność misyjna są świadectwem łaski, która potrafi przemienić życie człowieka.

Tradycja przekazuje, że obaj ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie – Piotr ukrzyżowany głową w dół, Paweł ścięty mieczem. Uświęcili to miasto swoją krwią i w ten sposób „założyli” Kościół Rzymu. Obaj głosili Ewangelię słowem i życiem, aż po oddanie życia za Chrystusa. „Już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20) – te słowa św. Pawła mogą być mottem ich wspólnej misji.

Choć tak różni – Piotr prosty, Paweł wykształcony; Piotr towarzysz Jezusa, Paweł nawrócony później – byli zjednoczeni w jednej wierze i miłości do Chrystusa. Mieli spory (por. Ga 2,11-14), ale jednoczyła ich troska o Kościół. Ich jedność w różnorodności pokazuje, że Bóg nie powołuje idealnych, ale gotowych – do służby, do przemiany, do miłości. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (Niedziela, 29 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Łukasza Barana CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22760/swietych-apostolow-piotra-i-pawla-%E2%80%93-uroczystosc.html

24/06/2025

Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Piątek, 27 czerwca 2025 roku, XII tydzień zwykły, Rok C, I

Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy
– święto w Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela (Redemptoryści)

Dziś stajemy wobec dwóch niezwykle poruszających tajemnic naszej wiary. Świętujemy Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, a zarazem wspominamy Matkę Bożą Nieustającej Pomocy. Te dwa święta splatają się ze sobą jak serce dziecka z matczyną dłonią – w jedno.

Najświętsze Serce Jezusa nie jest tylko symbolem. Jest żywym znakiem miłości Boga, który zstąpił do naszego świata, by dzielić z nami nasze radości i cierpienia. Każde uderzenie tego Serca to wezwanie: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście…” (Mt 11,28). To Serce kocha aż do końca – miłością wierną, cierpliwą, miłością, która nigdy się nie cofa. To Serce Jezusa biło z miłości ku każdemu człowiekowi. Serce, które w czasie ziemskiego życia Jezusa współczuło, wzruszało się, płakało, radowało i cierpiało. To Serce, które tak umiłowało świat, że pozwoliło się przebić na krzyżu z miłości.

A obok tego Serca stoi Ona – Matka, która wskazuje na Jezusa. Tu, obok Serca Syna, stoi Maryja – Matka Boża Nieustającej Pomocy. Czy może być piękniejszy obraz niż ten? Jezus, który kocha, i Matka, która pomaga. Serce, które przebacza, i ręka, która prowadzi do Syna.

W ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy widzimy Jej zatroskane oblicze, spojrzenie, które przenika ludzkie serca. Trzyma Jezusa, który – choć jeszcze jest dzieckiem – już przeczuwa cierpienie. A gdy sandał spada z Jego nóżki, Maryja trzyma Go mocno – jak każdą duszę, która drży w lęku, bólu czy rozpaczy. Przy tym Ona nie zatrzymuje nas na sobie. Jej ręka wskazuje: „Zróbcie wszystko, cokolwiek On wam powie” (J 2,5). Maryja nie chce być celem – ale drogą do Jezusa. I tak czyni nieustannie, każdego dnia, w każdej modlitwie, w każdym słowie wypowiedzianym przed Jej obrazem.

Nie jest przypadkiem, że dziś te dwa święta przypadają tego samego dnia. Dlaczego? Bo Jezus pokazuje nam swoje Serce, a Maryja wskazuje, jak do Niego dojść. Nawet jeśli czujesz się niegodny – Serce Jezusa jest otwarte. Maryja jest obok. I razem mówią ci dziś: Wróć. Pozwól się kochać. Przyjmij przebaczenie. Nie lękaj się. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy
– święto w Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela (Redemptoryści) (Piątek, 27 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Łukasza Barana CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22771/najswietszej-maryi-panny-nieustajacej-pomocy.html

22/06/2025

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Piątek, 27 czerwca 2025 roku, XII tydzień zwykły, Rok C, I

Dlaczego się zabłąkała? Nie wiemy, dlaczego zgubiła się jedna z owiec. Czy pociągnęła ją świeża zieleń trawy rosnącej gdzieś z boku? Zatrzymała się, a gdy już spróbowała, zanurzyła się w przyjemności, rozsmakowała w niej i nie zauważyła, że pasterz i stado oddalili się i zniknęli z jej pola widzenia? A może pokłóciła się z inną owcą i „strzeliła focha”, odwracając się od całej reszty stada? Albo po prostu znudziło się jej ciągłe chodzenie za pasterzem, słuchanie tej samej, nieustannie śpiewanej przez niego pieśni, której dźwięki przypominały owcom o jego obecności?

Cokolwiek by nie było powodem jej zaginięcia, z pewnością nie myślała o konsekwencjach, o możliwych niebezpieczeństwach. Mogła przecież wpaść do jakiegoś dołu i złamać nogę. Mogła zaplątać się w cierniste krzewy. A wreszcie – mogła skończyć w paszczy wilka… Cokolwiek mogło jej grozić, nie myślała o tym, gdy porzucała pasterza i stado.

Pasterz jednak o tym myślał. Gdy tylko zauważył jej nieobecność, poczuł w sercu ból i lęk o owcę. On z doświadczenia wiedział, co jej grozi. I nie mógł pozwolić, by to się stało. Musiał przynajmniej podjąć próbę odnalezienia i ratowania jej. W końcu należała do jego stada.

Czy my, choć rozumni, nie bywamy jednak czasem podobni do tego nierozumnego zwierzęcia? Czyż nie zdarza się, że różne uroki, przyjemności i pokusy, jakie oferuje nam świat, sprawiają, że oddalamy się od naszego Pasterza? Albo porzucamy wspólnotę Kościoła, obrażeni na innych jej członków, może nawet na samych pasterzy? Lub też po prostu nuży nas ciągle ta sama „śpiewka” pasterza: ta sama liturgia, kazania, powtarzane w nich prawdy? I odchodzimy, nie zwracając uwagi na konsekwencje, na grożące niebezpieczeństwa.

Przypowieść o Dobrym Pasterzu mówi nam jednak coś bardzo ważnego. Ten Pasterz ma Serce – Serce wypełnione miłością. Miłością, dla której nie jest najważniejsze, dlaczego owca oddaliła się i zagubiła. O wiele ważniejsze jest to, że jest sama – może przepełniona lękiem, może pyta samą siebie: „Czemu byłam taka głupia?” – ale sama już drogi powrotu nie znajdzie. I dlatego to Serce wychodzi jej szukać. Daje się przebić włócznią żołnierza, by tryskająca z rany krew obmyła i uzdrowiła owcę, a woda ją napoiła. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa (Piątek, 27 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Jacka Dembka CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

http://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22758/najswietszego-serca-pana-jezusa-%E2%80%93-uroczystosc.html

22/06/2025

Uroczystość narodzenia św. Jana Chrzciciela

Wtorek, 24 czerwca 2025 roku, XII tydzień zwykły, Rok C, I

dy wspominamy świętych, najczęściej czynimy to w dniu ich śmierci. Są jednak postacie, którym poświęcamy szczególną uwagę, które chcemy uczcić w sposób wyjątkowy. Dziś właśnie wspominamy św. Jana Chrzciciela – proroka, lecz nie jednego z wielu, ale wyjątkowego: poprzednika Jezusa Chrystusa. Dlatego też, obok święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i uroczystości Narodzenia Pańskiego, dzisiejszy dzień należy do nielicznych świąt liturgicznych, w których wspominamy narodziny świętego.

Dlaczego św. Jan Chrzciciel jest tak ważny? Na to pytanie chyba już znamy odpowiedź: zapowiadał on przyjście Chrystusa i wskazał Go ludowi (por. J 1,29-31). Warto jednak dziś zastanowić się, w czym Jan Chrzciciel może być dla nas przykładem do naśladowania.

Przyjrzyjmy się, co dzisiejsza liturgia słowa mówi o patronie tego dnia. Słowa z Księgi proroka Izajasza, choć nie odnoszą się bezpośrednio do Jana Chrzciciela, ukazują cel jego misji: „Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię” (Iz 49,1). Dobrze znamy historię nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję – wtedy z radości poruszyło się dzieciątko w łonie Elżbiety. To św. Jan rozpoznał, że Maryja, która pozdrowiła swoją krewną, przynosi ze sobą Chrystusa (por. Łk 1,39–44). Jak mówi prefacja: „On jeszcze w łonie matki rozradował się z przybycia Zbawiciela” (Prefacja o św. Janie Chrzcicielu). ...

Jan Chrzciciel jest prorokiem, który głosił konieczność nawrócenia przed przyjściem Chrystusa. Mimo swej wyjątkowej roli, nie wywyższał się – był pełen pokory i zawierzenia Bogu. Słyszymy dziś w drugim czytaniu: „Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godzien rozwiązać sandałów na nogach” (Dz 13,25). Jak bardzo ważne – a jak rzadkie dziś – są takie cechy… W czasach, gdy liczy się prestiż, bycie „kimś”, zdobywanie uznania – nieraz kosztem innych – tym bardziej cenną staje się umiejętność pokornego uznania własnej małości i pełnego zaufania Bogu (por. J 3,30).

Imię „Jan” nie jest bez znaczenia. Oznacza „Bóg jest łaskawy” lub „Jahwe się zmiłował”. W przypadku Jana Chrzciciela, którego dziś wspominamy, znaczenie to szczególnie pasuje do historii jego narodzin. Elżbieta była w podeszłym wieku i nie miała dzieci – syn stał się dla niej i dla Zachariasza ogromnym błogosławieństwem, znakiem Bożego miłosierdzia (por. Łk 1,5–25; Łk 1,57–66). Ta historia pokazuje, że „dla Boga nie ma nic niemożliwego” (Łk 1,37) i że objawia On swoją potęgę w życiu tych, którzy Mu ufają. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Uroczystość narodzenia św. Jana Chrzciciela (Wtorek, 24 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Grzegorz Prusia CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

http://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22757/narodzenie-swietego-jana-chrzciciela-%E2%80%93-uroczystosc.html

18/06/2025

XII niedziela zwykła

Niedziela, 22 czerwca 2025 roku, XII tydzień zwykły, Rok C, I

A wy za kogo Mnie uważacie? To fundamentalne pytanie Jezus zadaje Apostołom pod Cezareą Filipową. Dlaczego właśnie tam? Było to miasto zbudowane u stóp góry Hermon, w miejscu, gdzie trzy strumienie łączą się w jeden nurt i dają początek rzece Jordan. Owe miejsce zachwycało bujną roślinnością. Pewnie dlatego w pobliżu jednej z tamtejszych grot Ptolemeusze nakazali zbudować świątynię dedykowaną bożkowi Panowi – opiekunowi lasów i pól, pasterzy i trzód. Z czasem przypisano mu dodatkowe funkcje: lekarza, wieszczka i dawcy płodności. Pan nie był jedynym bożkiem czczonym w Cezarei Filipowej. Jedną z okolicznych grot, przy której wypływała woda, dedykowano greckiej nimfie Echo. Ponadto Herod Wielki wybudował tam świątynię poświęconą Augustowi – władcy rzymskiemu. Cezarea Filipowa stanowiła zatem symbol ludzkich pragnień i poszukiwań dotyczących spełnienia życia. Dla jednych była to władza, dla innych – religia niosąca obietnice zdrowia, sił witalnych lub przepowiedni pomyślnej przyszłości.

Wydaje się, że nieprzypadkowo Jezus zabiera Apostołów pod Cezareę Filipową. Wie, że Jego uczniowie stanęli wobec wielkiej próby. K**i ich życie ziemskiej sławy i sukcesu. Dopiero co wrócili z wyprawy, na którą Jezus ich wysłał, aby „głosili Królestwo Boże i uzdrawiali chorych” (Łk 9,2). Donieśli Jezusowi o sukcesie głoszenia Ewangelii – o tym, że chorzy odzyskiwali zdrowie, a złe duchy im się poddawały (por. Łk 9,11). Następnie byli świadkami cudownego rozmnożenia chleba i nakarmienia pięciu tysięcy ludzi (por. Łk 9,12-17). Wydaje się, że wszystko zmierza w dobrym kierunku, a to, czego doświadczali, potwierdzało, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, który przyniesie Izraelowi królestwo dostatku i pokoju.

Jezus także i nas zabiera pod Cezareę Filipową. My również nie jesteśmy wolni od pokusy ziemskiej chwały i sukcesu. Zabiegamy o to, aby spełniały się nasze pragnienia i marzenia. Miłe są nam słowa podziwu od innych. Jesteśmy szczęśliwi, kiedy inni liczą się z naszym zdaniem. Wszystko prowadzi do zadowolenia z życia, a Jezus staje się bliższy człowiekowi, bo wydaje się, że jest On gwarantem życiowego sukcesu i błogosławi naszym poczynaniom. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na XII niedzielę zwykłą (Niedziela, 22 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Witolda Radowskiego CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

http://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22756/xii-niedziela-zwykla.html

16/06/2025

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało)
Czwartek, 19 czerwca 2025 roku, XI tydzień zwykły, Rok C, I

Każdy człowiek jest spragniony cudu; każdy chciałby być świadkiem jakiegoś nadzwyczajnego wydarzenia. Wielu ludzi w poszukiwaniu cudownych miejsc albo osób uważanych za cudotwórców przemierza niekiedy setki kilometrów, znosząc trudy podróży, aby tylko doświadczyć cudu na własne oczy

Byli święci, którzy szczególnie przyciągali do siebie ludzi, np. św. Jan Maria Vianney, proboszcz z Ars, czy św. Ojciec Pio – chyba najbardziej niezwykła postać wśród świętych – który ściągał do siebie tysiące ciekawskich, często także takich, którzy z wiarą i z Bogiem byli już dawno na bakier...

Święta Lipka, Częstochowa, Lourdes, Fatima, Medjugorie i wiele innych miejsc – to lokalizacje, gdzie dokonujące się cuda przyciągają jak magnes coraz to nowe rzesze wiernych.

Ludzie pragną cudów, chcą uczestniczyć w czymś nadprzyrodzonym, poczuć atmosferę, jaka wytwarza się w miejscu cudu.

I o takim cudzie słyszymy również w dzisiejszej Ewangelii. Jezus dokonuje cudu – rozmnaża chleb i ryby, i dzięki temu ponad pięć tysięcy mężczyzn zostaje nakarmionych. I żeby tego było mało – zostaje jeszcze dwanaście koszy ułomków.

Cudowne rozmnożenie chleba w dzisiejszej Ewangelii jest symbolem Eucharystii, w której Chrystus daje swoje Ciało na pokarm, a swoją Krew jako napój. Chrystus przychodzi do nas podczas Eucharystii pod postaciami chleba i wina – Ciała i Krwi Pańskiej. Uobecnia się podczas Mszy św. i staje się realnym Bogiem – pokrzepia naszą duszę i ciało. Przychodzi do nas podczas każdej celebracji Eucharystii, gdzie Go czcimy.

Cuda dzieją się pośród nas. Problem tkwi nie w tym, czy Bóg działa, ale w tym, czy my naprawdę w to wierzymy. Na świecie udokumentowano około 132 cudów eucharystycznych – sytuacji, w których Bóg w niezwykły sposób potwierdził swoją realną obecność w Eucharystii. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Czwartek, 19 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Wojciecha Wilgowicza CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

http://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22748/najswietszego-ciala-i-krwi-chrystusa-boze-cialo-%E2%80%93-uroczystosc.html

12/06/2025

Uroczystość Najświętszej Trójcy

Niedziela, 15 czerwca 2025 roku, XI tydzień zwykły, Rok C, I

Uczyniłeś nas niewiele mniejszymi od aniołów! (Ps 8,6)
W Uroczystość Trójcy Przenajświętszej stajemy wobec jednej z najgłębszych tajemnic naszej wiary. Choć ludzki rozum nie jest w stanie w pełni jej pojąć, możemy dostrzec działanie Trójcy Świętej w historii zbawienia i naszym codziennym życiu. Spróbujmy więc spojrzeć na Boga w Trójcy Jedynego jako Tego, który nieustannie zwraca się ku człowiekowi – ku jego dobru, zbawieniu i szczęściu.

Chcąc zrozumieć tajemnicę Trójcy Przenajświętszej, spróbujmy zobaczyć Pana Boga w Trójcy Jedynego jako zwróconego całkowicie ku człowiekowi: jego dobru i szczęściu. Wyraża to zachwyt, jakiemu ulega psalmista, gdy woła: „Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?” (Ps 8,5).

W Piśmie Świętym mamy wiele dowodów na to:
Choćby stworzenie człowieka. Wygląda ono zupełnie inaczej niż stworzenie wszystkiego innego. Tutaj pojawia się pierwsza przesłanka, by odkryć Trójcę Przenajświętszą: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz” (Rdz 1,26). Pan Bóg lepi człowieka i wkłada w to całą swoją miłość. Wydobywa nas z nicości do pełni miłości.
Po grzechu pierworodnym Pan Bóg szuka człowieka: „Gdzie jesteś?” (Rdz 3,9).

W niewoli egipskiej Pan Bóg podejmuje ogromny wysiłek, by wyrwać swój naród z niewoli i uczynić go całkowicie wolnym.

Wyjątkowe działanie całej Trójcy Przenajświętszej na rzecz człowieka ukazuje nam Eucharystia. Mamy tu realizację obietnicy Pana Jezusa, który mówi „Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba” (por. J 6,32), którym będzie ciało Pana Jezusa. Gdy więc słyszymy słowa przeistoczenia, możemy się przekonać, jak wierny swoim obietnicom jest Pan Bóg: Ojciec prawdziwie daje nam swego Syna na pokarm. Widzimy tu oczywiście również Ducha Świętego, który jest tą mocą, dzięki której w Eucharystii Pan Jezus staje się prawdziwie obecny pośród nas i dla nas. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Uroczystość Najświętszej Trójcy (Niedziela, 15 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Zbigniewa Bruziego CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22707/uroczystosc-najswietszej-trojcy.html

10/06/2025

Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana

Czwartek, 12 czerwca 2025 roku, X tydzień zwykły, Rok C, I

Święto ku czci Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana obchodzone jest w czwartek, na tydzień przed Bożym Ciałem, przez Kościół w Polsce. Zostało ustanowione w 2012 r. przez Konferencję Episkopatu Polski w odpowiedzi na propozycję papieża Benedykta XVI, by w ten sposób upamiętnić Rok Kapłański i głębiej przeżyć tajemnice wiary, na których trudno dłużej się skupić w czasie Triduum Paschalnego. Wprowadzając to święto dla Kościoła w Polsce, biskupi wyrazili pragnienie, by przyczyniało się ono również do pogłębiania świętości życia duchowieństwa i stało się inspiracją do modlitwy o nowe, święte i liczne powołania do służby kapłańskiej.

Na początku naszego rozważania zwróćmy uwagę na niektóre dane statystyczne. Formację kapłańską w bieżącym roku akademickim – w seminariach diecezjalnych i zakonnych w Polsce – rozpoczęło 301 mężczyzn. W 2024 roku do kapłaństwa w polskich seminariach przygotowywało się 1594 osoby. Dla porównania – w 2000 roku było to 6789 kleryków. Liczba katolików na świecie wzrosła z 1,39 mld do 1,406 mld, czyli o 1,15 proc., co jest kontynuacją wzrostowej tendencji z poprzednich lat. Całkowita liczba księży na świecie w 2022 r. spadła o 142 – z 407 872 w 2021 r. do 407 730. W 2024 roku święcenia kapłańskie w Polsce przyjęło 235 nowych księży. Każdego roku ubywa średnio około 200–250 duchownych w skali kraju. Średnia wieku kapłanów katolickich w Polsce stale rośnie – z 37 lat w 1970 roku do ponad 58 lat obecnie. Połowa (49,7%) księży deklaruje, że doświadczyła agresji w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Najczęściej były to szyderstwa, groźby i wyzwiska (41,6%), a znaczna część duchownych (33,6%) deklarowała, że doświadczyła agresji w Internecie.

Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, jest świętem przede wszystkim kapłanów – poprzez święcenia uczestniczących w kapłaństwie Jezusa. Jest to dzień modlitwy za nich: o ich uświęcenie, o wierność w powołaniu. Jezus – za wszystkich, którzy będą uczestniczyć w Jego kapłaństwie – modlił się w czasie Ostatniej Wieczerzy, podczas modlitwy nazwanej Modlitwą Arcykapłańską. Część tej modlitwy słyszymy w dzisiejszej Ewangelii: „Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem” (J 17,9.15-17).
Jezus żarliwie modlił się o uświęcenie apostołów i wszystkich ich następców.

Wspólnota Kościoła wyznaje wiarę, że Jezus jest Najwyższym Kapłanem – pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Wyznaje jednocześnie, że to pośrednictwo ma swoją cenę: cenę krwi i ciała Jezusa Chrystusa, cenę Jego męki. Jednocześnie zachowuje i podtrzymuje tradycję kapłaństwa służebnego i hierarchicznego. Wierzymy w sakrament kapłaństwa, który – tak jak pozostałe sakramenty – niejako „wypłynął” z przebitego boku Chrystusa. Zrodził się z ofiarnej i służebnej miłości Chrystusa do Kościoła, której pełnia osiągnęła swój szczyt właśnie na krzyżu. Sobór Watykański II uznał również powszechne kapłaństwo wszystkich wiernych – to, że każda świecka, ochrzczona osoba jest zaproszona do bycia kapłanem na wzór Chrystusa. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana (Czwartek, 12 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Piotra Andrukiewicza CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22732/jezusa-chrystusa-najwyzszego-i-wiecznego-kaplana-%E2%80%93-swieto.html

09/06/2025

Świętego Barnaby, apostoła

Środa, 11 czerwca 2025 roku, X tydzień zwykły, Rok C, I

Często spotykam ludzi dobrych – dobro mają w swojej naturze. Chcą pomóc i rzeczywiście to robią. Właśnie wyglądnąłem przez okno i widzę sąsiada, który kosi trawę przy naszym kościele. Gdy mówię mu, że zapłacę za jego pracę, odpowiada, że to ofiara na Kościół.

Kiedyś pojechałem wieczorem na cmentarz, gdzie pochowanych jest jedenastu naszych współbraci. Trawa na grobach już ładnie wyrosła. Postanowiłem, że następnego dnia pojadę, by uporządkować groby. Nikomu o tym nie mówiłem. Gdy przyjechałem około południa, wszystko było już w jak najlepszym porządku. Nie wiem, kto to zrobił. Ktoś zrobił to po cichu, bez oczekiwania na wdzięczność.

W takich chwilach przypominam sobie postać św. Barnaby – człowieka, w którym dobroć nie była wyborem jednorazowym, lecz stylem życia.

Dzisiaj obchodzimy jego wspomnienie. Z informacji, jakie znajdujemy w Dziejach Apostolskich, dowiadujemy się, że był to człowiek dobry, oddany Chrystusowi, pełen Ducha Świętego i wiary. Niewielu spośród wierzących pierwotny Kościół nazwał apostołami. Obok św. Pawła do tego grona należał Barnaba. W pierwotnym Kościele był wzorowym chrześcijaninem i sprawnym liderem.

Miał na imię Józef. Nazwany został przez Apostołów „Barnabas”, co znaczy „Syn Pocieszenia”. Był lewitą, urodzonym na Cyprze. Dla Chrystusa potrafił oddać wszystko, co posiadał. Sprzedał ziemię, którą miał, a uzyskane pieniądze „złożył u stóp Apostołów” (por. Dz 15,36-37). Chciał być wolny dla głoszenia Dobrej Nowiny, by poświęcić się ewangelizacji.

To pokazuje, że wiara, by była żywa, musi iść w parze z konkretnym działaniem – z decyzjami, które coś kosztują. (...)

Redemptorystowski Portal Kaznodziejski zachęca do zapoznania się
z refleksją na Świętego Barnaby, apostoła - wspomnienie (Środa, 11 czerwca 2025 roku, Rok C, I), autorstwa o. Krzysztofa Szczygło CSsR

(całość tekstu można odnaleźć na linku podanym niżej)

https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17295/22731/swietego-barnaby-apostola.html

08/06/2025

W wywiadzie dla Świata Gwiazd Jolanta Kwaśniewska tak zareagowała na sytuację dotyczącą córki Karola Nawrockiego

Address

Website

http://www.slowo.redemptor.pl/pl

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Redemptorystowski Portal Kaznodziejski posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Shortcuts

Address
Alerts
Claim ownership or report listing
Want your university to be the top-listed University?

Country:

City:

30/06/2025

30/06/2025

24/06/2025

24/06/2025

22/06/2025

22/06/2025

18/06/2025

16/06/2025

12/06/2025

10/06/2025

09/06/2025

08/06/2025

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Share